Siatkówka to niezwykle emocjonująca i dynamiczna dyscyplina sportu drużynowego. Aby mecz siatkówki mógł się odbyć, konieczne jest odpowiednio przygotowane boisko, które dzieli się na różne strefy i obszary. Znajomość tych stref jest kluczowa dla zawodników, trenerów i sędziów, aby prawidłowo realizować założenia taktyczne i przestrzegać zasad gry. W niniejszym artykule szczegółowo omówimy wszystkie najważniejsze strefy na boisku do siatkówki.
Podstawowe strefy boiska do siatkówki
Standardowe boisko do siatkówki ma wymiary 9 x 18 m i jest podzielone w poprzek na dwie równe połowy siatką, zawieszoną na wysokości 2,43 m dla mężczyzn i 2,24 m dla kobiet. Każda połowa boiska z kolei dzieli się na cztery podstawowe strefy. Są to: strefa ataku, strefa zagrywki, strefa przednia i strefa tylna. Wymiary i usytuowanie tych stref jest ściśle określone przepisami. Poniżej omówimy szczegółowo każdą z tych stref.
Strefa ataku - jej zadania i wymiary
Strefa ataku rozciąga się szeroko na całą długość boiska i jej granice wyznaczają linie boczne. Głębokość strefy ataku wynosi 3 m od osi linii środkowej i sięga od linii środkowej do linii końcowej boiska. To właśnie w tej strefie odbywa się najwięcej akcji atakujących i blokujących zawodników. Atakujący mają za zadanie posłać piłkę tak, aby upadła na boisku przeciwnika. Natomiast blokujący starają się powstrzymać atak przeciwnika poprzez zastawienie rąk nad siatką.
Dopuszczalne wymiary strefy ataku określają przepisy - odległość 3 m od osi linii środkowej może ulec niewielkim modyfikacjom w zależności od warunków rozgrywania meczu, jednak zawsze musi mieścić się w zakresie 2,5-4 m. Jest to niezbędne, aby zawodnicy obu drużyn mieli wystarczającą przestrzeń do swobodnego ataku i bloku.
Ponadto, powierzchnia strefy ataku musi spełniać określone wymagania - podłoże powinno być płaskie, poziome i jednolite, zapewniające dobrą amortyzację. Najczęściej wykorzystywanym materiałem jest specjalna wykładzina do gry w siatkówkę.
Strefa zagrywki - jak ją wyznaczyć?
Strefa zagrywki to obszar, z którego zawodnicy wykonują zagrywkę rozpoczynającą grę. Rozciąga się na całej szerokości boiska, a jej tylny koniec pokrywa się z linią końcową. Przedni koniec strefy zagrywki wyznacza linia równoległa do linii końcowej, oddalona od niej o 3 m w siatkówce mężczyzn i 2 m w siatkówce kobiet.
Sposób wyznaczania strefy zagrywki jest więc dość prosty - należy poprowadzić linię równoległą do linii końcowej w odpowiedniej odległości, zgodnej z przepisami dla danej płci. Dopuszczalne odległości linii wyznaczającej strefę zagrywki od siatki wynoszą odległości minimalne powiększone o dodatkowe 15 cm.
Strefę zagrywki oznacza się zazwyczaj innym kolorem lub kropkowaną linią, dzięki czemu zawodnicy i sędziowie mogą ją dobrze zidentyfikować. Wejście w tę strefę przed zagrywką jest błędem skutkującym przyznaniem punktu drużynie przeciwnej.
Strefa zmiany zawodników
Kolejną ważną strefą na boisku do siatkówki jest strefa zmiany zawodników. Znajduje się przy ławce rezerwowych, po obu stronach boiska. Strefa ta ma kształt prostokąta o długości około 3-4 m i szerokości 1-2 m. Dokładne wymiary strefy zmiany nie są precyzyjnie określone w przepisach i mogą nieznacznie różnić się w zależności od wielkości boiska i innych warunków.
Na każdej połowie boiska wyznacza się tylko jedną strefę zmiany zawodników. Jest to miejsce, w którym rezerwowy gracz może zmienić zawodnika z pola gry. Zmiany mogą być dokonywane tylko wtedy, gdy piłka jest poza grą. Wejście rezerwowego na boisko w innej strefie lub zanim zawodnik zejdzie jest błędem.
Wolna strefa - jej rola w grze
Kluczową strefą z punktu widzenia taktyki gry jest tak zwana wolna strefa, która rozciąga się na całej szerokości boiska w obszarze wyznaczonym przez linię ataku i linię środkową. Innymi słowy jest to środkowa część każdej z połów boiska, z wyłączeniem strefy zajmowanej przez zawodników ustawionych do bloku.
Standardowe wymiary wolnej strefy to około 6 m szerokości i 9 m długości na każdej połowie boiska. W tej strefie żaden z zawodników nie może dotknąć piłki ponad taśmą siatki. Może ona natomiast być atakowana spoza tej strefy lub po odbiciu się od podłoża w jej obrębie.
Znajomość zasad gry w obrębie wolnej strefy jest kluczowa dla właściwego ustawienia zawodników w polu. Wejście w tę strefę i zagranie piłki bezpośrednio po zagrywce jest błędem, dlatego ważna jest świadomość jej granic przez cały zespół.
Inne strefy i obszary boiska
Oprócz podstawowych stref omówionych powyżej, na boisku do siatkówki wyróżnia się jeszcze kilka mniejszych, specjalnych stref związanych z obecnością w grze zawodnika Libero oraz rezerwowych.
Jest to między innymi niewielka strefa Libero usytuowana za linią końcową, służąca do specjalnych zmian tego zawodnika. Ponadto, wyznacza się również obszar nagrzewki dla rezerwowych - miejsce, w którym mogą oni rozgrzewać się i być gotowi do wejścia na boisko. Obszar ten znajduje się poza polem gry, w pobliżu strefy zmiany.
Wszystkie strefy i linie na boisku do siatkówki mają kolor kontrastujący z podłożem, dzięki czemu są dobrze widoczne i czytelne dla zawodników. Prawidłowe wytyczenie i zrozumienie przeznaczenia poszczególnych stref jest niezbędne do przestrzegania przepisów gry.
Podsumowanie najważniejszych informacji
Podsumowując, boisko do siatkówki składa się z kilku kluczowych stref, których znajomość jest niezbędna dla prawidłowego przebiegu gry. Należą do nich: strefa ataku, strefa zagrywki, strefa zmiany zawodników, wolna strefa oraz specjalne mniejsze strefy związane z obecnością Libero i rezerwowych. Każda ze stref ma ściśle określone wymiary i lokalizację, a także służy realizacji konkretnych celów taktycznych i zadań boiskowych. Przestrzeganie podziału na strefy i związanych z nimi zasad gry ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego przebiegu meczu siatkówki.
Tagi
Udostępnij artykuł